اخبات.!

ساخت وبلاگ

بخش هایی از کتاب اخبات:

اگر به کسی تنه بزنیم، می گوییم ببخشید، وقتی تخم مرغی از دست ما می افتد و می شکند ناراحت می شویم، اگر کفشی از ما گم می شود، مدام دنبالش می گردیم، ولی خودمان گمشده ایم، هستی ما گم شده است، نعمت های حق را گم کرده ایم و هیچ باکی نداریم و این گم کردن  را جزء بدهکاری و باخت های خود به حساب نمی آوریم.

آنجا که می خواهیم استغفار می کنیم، می گردیم تا ببینیم آیا فحشی داده ایم و یا زنا و غیبتی کرده ایم یا نه و چون اینها را در خود نمی بینیم، به خود می گوییم، پس خیلی آدم خوبی هستیم و برای اینکه دل خدا را هم نشکنیم، یک ((استغفرالله ربی و اتوب الیه))می گوییم و کار را تمام شده می دانیم، در حالی که استغفار باید در برابر آنچه دل ما را خوشحال کرده و یا به رنج کشیده است، باشد...

...

اگر ما بفهمیم که با هر کلمه ای که می گوییم، در دل ها انفجاری ایجاد می کنیم، اگر بفهمیم که با هر گامی که بر می داریم، انفجاری ایجاد می کنیم، این طور دست و پایمان را رها نمی کنیم و یله نمی شویم که در دنیای قانونمندی ها، آن هم قانونمندی های مرتبط و مترابط، نمی توانیم این طور رها و ول باشیم....

...

یکی می گوید باید اطعام کرد. یکی می گوید باید محبت کرد. یکی می گوید نماز شب بخوان و یکی هم می گوید همه عبادات را انجام بده و همه معصیت ها را رها کن، در حالی که انسان اگر همه عبادت ها را انجام دهد و همه معصیت ها را هم ترک کند، تازه می شود متقی. و اگر آنهارا خوب هم انجام دهد و کم نگذارد، تازه می شود محسن. اخبات، گامی است جز این چیز هایی که تاکنون شنیده اید.

پس برای سلوک چه کنم؟واجبات را بیاورم؟محرمات را ترک کنم؟ با این نوع سلوک در انسان غرور ایجاد می شود؛ همان غروری که شیطان را با شش هزار سال عبادت رجیم کرد؛ چرا که یک کبر داشت.....

...

این طور نباشد که انسان اغترار به رحمت حق پیدا کند؛ چون بالاتر از حد احسان، حد اخبات است و اخبات، آن انکسار باطنی، آن خشیت باطنی و آن دل شکستگی است، که تو را به وصال رحمت حق می رساند....

باشد خدا......
ما را در سایت باشد خدا... دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : cgoleyassf بازدید : 208 تاريخ : شنبه 20 خرداد 1396 ساعت: 8:41