فراموشی!

می ترسیم که فراموش بشویم...

به نظرم یکی از بزرگ ترین ترس های ما آدم ها ترس از فراموشی ست... شاید اگر مطعمن بودیم از فراموش نشدن، خیالمان راحت راحت بود...

ولی خوب می ترسیم...

و این حقیقت تلخی ست که دیر یا زود فراموشی می آید و تمام خاطرات قشنگ مان را عین یک نهنگ می بلعد...

حالا دیگرفهمیده ام تمام مشکلات دنیا از وقتی شروع شد که ما آدم ها خواسته یا نا خواسته سعی کردیم در مقابل فراموشی لعنتی تسلویم شویم...

که از ذهن عزیزان مان فراموش شدیم...

که عزیزان مان از ذهن مان فراموش شدند...

...

لعنت به فراموش شدن....

لعنت به فراموش کردن...