حتی ی شب...

خیلی غم دارد این غروب جمعه ی دل گیر لعنتی...آخرین جمعه ی رجب المرجب هم دارد می گذرد... حالا دیگر جمعه ی بعدی شعبان است...

اما دیگر دعا های ما استجابت نمی شود....غربت آقا دارد بیداد می کند...

کوچه ها ، خیابان ها بوی آقا نمی دهد...دوستی هامان...سفره ها...ازدواج ها...بچه داری ها...عروسی ها...خونه ها...حرم رفتن ها...دعا کردن ها...دانشگاه ها..مدرسه ها...هیچ جا و هیچ جا....

دیگر بوی آقا نمی دهد...

این طوری شده است، که ما داریم راحت زندگی می کنیم... نبودن های آقای غریبمان، برایمان عادی شده است...با نبودن هایش کنار آمده ایم...

اصلا انگار نه انگار سن مان دارد بالا می رود و ممکن است بمیریم و آقا را نبینیم...

دل است دیگر...

گاهی اوقات دلش می خواهد برود مزار شهدای بهشت زهرا...

دل است دیگر، تنگ می شود برای کسانی که مستشهدین بین یده اقای شان شده اند...

بعد عمری عاشقی، حتی ی شب خوابم نیومد....